စိုးမိုးခိုင္
“မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ”
အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ
ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့်အလုပ်
သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောက်ျားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏
ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊
“အင်း ။ မပုမှာယောက်ျားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး”
စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါးနားရောက်သောအခါအိမ်
ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ
ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး
ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့်
ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်၊မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာ
ဖြစ်နေလေသည်၊ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက်
ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုငှ်ုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်
တေ့ပေးလိုက်သည်၊
“ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး”
“အေးပါကွာ”
စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊
အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည်ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊ အိမ်ကလေးသည်တစ်ချက်။နှစ်ချက်မဋသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ကိုအေးကသူ၏တင်ပါးကိုရှေ့သို့
တွန်းလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးသည်မပု၏နို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောသူ၏
လက်များဖြင့်မပု၏ခါးကိုကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ရာမပုသည်ကော့ပျှုံပါလာလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်
သည်မျက်လုံးလေးပြှူုးကြည့်နေရင်းတံတွေးကိုအသံမထွက်အောင်မျိုချလိုက်မိသည်၊ကိုအေး
သည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှဒူးထောက်လိုက်သောအခါမပု၏ခါးနှင့်ကျောပြင်သည်ကုတင်ပေါ်
သို့ပြန်ကျသွားလေသည်၊ထို့နောက်ကိုအေးကမပု၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုပေါ်သို့တွန်းတင်လိုက်
ရာမပု၏တင်ပါးများသည်အပေါ်သို့မြောက်တက်သွားကာအိပ်ယာနှင့်လွတ်နေလေသည်၊ထို့နောက်
ကိုအေးကမပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းအောက်မှလက်လဋှိုသူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်၊ကို
အေးကသူ၏လီးကြီးကိုတဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်။ထိုးသွင်းလိုက်လုပ်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်
သည်မပု၏လှုပ်ရှားမှုများကိုအသေအချာကြည့်လိုက်မိသောအခါမျက်စိများကိုမှိတ်ထားလျက်ကို
အေးကလီးကြီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းတင်ပါးများကိုကော့ကော့ပေးသည်ကိုသတိထားလိုက်မိလေ
သည်၊ထိုသို့တဖြည်းဖြည်းအထုတ်အသွင်းလုပ်နေရာမှကိုအေးကနှစ်ချက်သုံးချက်ခပ်မြန်မြန်
ဆောင့်လိုက်လေသည်၊ထိုအခါတွင်အိမ်လေးသည်သိမ့်ကနဲလှုပ်သွားလေသည်၊ထို့အပြင်မပု၏
တဟင့်ဟင့်ညည်းတွားသံနှင့်အတူဖတ်ဖတ်ဟူသောအသံကိုပါကြားလိုက်ရလေသည်၊
“မပု ။ ကိုအေးလိုးတာကောင်းရဲ့လားဟင်”
“အို သိပ်ကောင်းတာပေါ့တော် ။ နာနာလေးလိုးစမ်းပါကိုအေးရယ် ။ ခံလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး”
ထိုအခါကိုအေးသည်အသားကုန်လိုးလေတော့သည်၊ချောင်းကြည့်နေသောစိုးမိုးခိုင်မှာ
လည်းရာဂစိတ်များတဖြည်းဖြည်းထကြွလာလေသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှစောက်ရည်ကြည်များ
စိမ့်ထွက်နေသောကြောင့်စောက်ဖုတ်အပေါ်ရှိထဘီမှာစိုစိစိဖြစ်နေလေသည်၊သူမ၏လက်ကလည်း
စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေမိလေသည်၊ထိုစဉ်တစ်ဖက်ခြံမှစိုးမိုးခိုင်၏အစ်မ၏
ရည်းစားဖြစ်သောဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏အစ်မရှိသည်ဟုထငှ်ုသူမတို့၏ခြံတွင်းသို့မလွယ်
ပေါက်မှတဆင့်ဝင်လာလေသည်၊ထိုအခါနောက်ဖေးတန်းလျားအနီးတွင်စိုးမိုးခိုင်ဘာကိုသဲသဲမဲမဲ
ကြည့်နေသလဲဟုသိလိုစိတ်ဖြင့်အနားသို့တိုးကပ်လာရာထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်ရင်းသူမ၏
စောက်ဖုတ်ကိုထဘီပေါ်မှအုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်နေသောစိုးမိုးခိုင်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊စိုးမိုးခိုင်
သည်ရှေ့သို့သာအာဏ္ဍုံစိုက်နေသောကြောင့်သူမ၏အနားသို့ဇော်ထွန်းရောက်လာသည်ကိုမသိသဖြင့်
ဇော်ထွန်းလည်းအနီးရှိအပေါက်မှအတွင်းဘက်သို့ချောင်းကြည့်လိုက်သည်၊
“ကိုအေးရယ် အားရပါးရလိုးစမ်းပါ ။ အားမရှိတော့ဘူးလား”
“နဲနဲမောသွားလို့ပါမပုရယ် ။ ကဲ အားကုန်သွန်တော့မယ်နော်”
ထို့နောက်ကိုအေးကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီးမပု၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပုခုံး
ပေါ်သို့တင်ကာသူ၏လီးကြီးကိုမပု၏စောက်ခေါင်းဝတွင်တေ့ပြီးအားကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်လေ
သည်၊ဇော်ထွန်းလည်းကိုအေးတို့လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်းလီးတောင်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်စိုး
မိုးခိုင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရာသူမသည်မပုတို့ကိုချောင်းကြည့်ရင်းအားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်ကို
တွေ့ရလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏အနားသို့ကပ်သွားလျက်မေးလိုက်သည်၊
“စိုးစိုး ဘာလုပျနတောလဲ”
“ဟို ဟို မပုအိပ်နေတာကိုကြည့်နေတာပါ”
“ကဲ ဒါဖြင့်ဆက်ကြည့်လေ ။ ကိုဇော်သွားတော့မယ်”
ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏အိမ်သို့ပြန်သွားလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစား
လိုက်သည်၊
“ငါချောင်းကြည့်နေတာကိုသူသိသွားလားမသိဘူး ။ ငါသွားအစ်ကြည့်ဦးမှ”
ထိုသို့စဉ်းစားရင်းစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းတို့ခြံဘက်သို့ကူးသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏
အခန်းရှေ့သို့ရောက်သောအခါတံခါးကိုမခေါက်သေးဘဲသော့ပေါက်မှအတွင်းသို့ချောင်းကြည့်
လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းသည်ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လျက်ဂွင်းတိုက်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်
ရလေသည်၊သူ၏လီးသည်လုံးပတ်နှစ်လက်မခန့်ရှိပြီးအရှည်တစ်ထွာခန့်ရှိသဖြင့်သူမအဖို့အထူး
အဆန်းဖြစ်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏လီးကိုကြည့်ရင်းကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာ
လေသည်၊ထို့နောက်အခန်းတံခါးကိုအသာခေါက်လိုက်သောအခါဇော်ထွန်းသည်ပုဆိုးကိုကမန်း
ကတန်းပြန်ဝတ်ရင်းတံခါးကိုလာဖွင့်ပေးလေသည်၊
“သြော် စိုးစိုးပါလား ။လာလေ ။ ကိုဇော့်ကိုဘာခိုင်းမလို့လဲ”
“အင်း ညကျရင်သမ္မတ မှာမမနဲ့အတူ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်မလို့ ။ အဲဒါကိုဇော်လိုက်ပို့နော်”
စိုးမိုးခိုင်ကလာရင်းကိစဏကိုလွှဲပြောရင်းဇော်ထွန်း၏အောက်ပိုင်းသို့မသိမသာကြည့်လိုက်ရာ
သူ၏လီးကြီးမှပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်တော့မတတ်ဖောင်းထနေလေသည်၊သူမ၏စိတ်ထဲတွင်ရာဂ
စိတ်များပြင်းထန်နေပြီးဇော်ထွန်းကိုလည်းယခင်ကတည်းကကြိတှ်ုချစ်နေမိသောကြောင့်သူ၏
အနားသို့သွားရင်းရုတ်တရက်ခြေချော်သွားဟန်ဆောင်ကာဇော်ထွန်းအပေါ်သို့လှဲချရင်းပုဆိုးအစ
ကိုမသိမသာဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ခါးတွင်ပုဆိုးမရှိတော့ဘဲဖင်ထိုင်လဲကျသွားလေ
သည်၊
“အိုး မတော်လို့နော်ကိုဇော် ။ ကဲ ထထ”
စိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်းကိုပုဆိုးကျွတ်အောင်လုပ်ပြီးမှရှက်စိတ်ဝင်လာသောကြောင့်နောက်
သို့လှည့်ပြေးရန်ကြံလိုက်သည်၊သို့သော်ဇော်ထွန်းကသူမကိုလှမ်းဖကှ်ုသူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲသွင်း
လိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်ကဟန်ဆောငှ်ုဏ္ဍုန်းကန်လိုက်သောကြောင့်နှစ်ယောက်စလုံးမှာကုတင်
ပေါ်သို့လဲကျသွားလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားသော်သူမ၏နှုတ်ခမ်း
ကလေးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကလည်းသူမ၏နို့အုံတစ်ဖက်ကိုအကျôပေါ်မှ
ဆုတ်ကိုင်လျက်ဖျစ်ဍှစ်ပေးလိုက်သည်၊ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လည်းသူမ၏တင်ပါးကိုအသာပွတ်
သပ်လိုက်လေသည်၊အတွေ့အကြုံမရှိသေးသောစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏အကိုင်အတွယ်အောက်
တွင်ထွန့်ထွန့်လူးနေလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းကသူမ၏ပါးပြင်တစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်ရင်းသူမ၏
အကျôကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချလိုက်သည်၊ထို့နောက်အကျôကိုလှန်ချလိုက်သောအခါစိုး
မိုးခိုင်သည်ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင်ဘရာစီယာလေးသာကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်ဘရာစီယာ
အောက်မှပေါ်ထွက်နေသောသူမ၏ရင်သားဖြူဖြူလေးများကိုလက်နှစ်ဖက်ယှကှ်ုကာထားရင်း
ပြောလိုက်သည်၊
“ကိုဇော်ရယ် စိုးရှက်တယ်”
“မရှက်ပါနဲ့ စိုးရယ် ။ ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာ”
ဇော်ထွန်းကပြောရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့စုပ်နမ်းပေးလိုက်ရာသူမ၏စိတ်ထဲတွင်မဏ္ဍိုးမရွ
ဖြစ်လာလေသည်၊ဇော်ထွန်း၏လက်များကသူမ၏ဘရာစီယာကြားထဲသို့တိုးဝင်လာလေသည်၊ထို့
နောက်သူမ၏နို့အုံဖောင်းဖောင်းအိအိလေးများကိုဘရာစီယာအတွင်းမှကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျက်နို့
သီးထိပ်လေးများကိုလက်ချောင်းများဖြင့်အသာအယာဍှပ်ဆွဲပေးလိုက်ရာနို့သီးခေါင်းလေးများမှာ
တဖြည်းဖြည်းထောင်ထလာလေသည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကဘရာစီယာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ်
လိုက်သောအခါဝင်းပနေသောနို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာတုန်တုန်ရီရီနှင့်ထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်၊
ဇော်ထွန်းကထောင်ထလာသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးရင်းပျော့ပျော့အိအိနို့အုံ
လေးများကိုလည်းလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေလေသည်၊နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့သူမ၏
ဝမ်းဗိုက်သားများနှင့်ခြေသလုံး။ပေါင်တန်။တင်ပါးများကိုပွတ်သပ်နေလေသည်၊
ထို့အပြင်သူ၏လီးတန်မာမာကြီးသည်သူမ၏ပေါင်ကြားထဲရှိစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိ
လေးပေါ်သို့လှာုထောက်မိနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ရင်တထိတ်ထိတ်ခုန်လာလေတော့
သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီလေးကိုပေါင်ရင်းအထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီ
လေးကိုအသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်စိတ်ထဲမှရှက်သလိုလိုဖြစ်နေသော်လည်းကာမစိတ်
များပြင်းထန်နေသောကြောင့်ဘာမဋမပြောဘဲငြိမ်နေလိုက်လေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏အမွှေးနုလေး
များဖုံးလွှမ်းနေသောစောက်ဖုတ်လေးကိုဇော်ထွန်းကသူ၏လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လျက်ပွတ်သပ်ပေး
လိုက်လေသည်၊စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့လက်ချောင်းများဖြင့်အလျားလိုက်ပွတ်သပ်
ပေးရင်းလက်မနှင့်လက်ခလယ်ဖြင့်စောက်စေ့မာမာလေးကိုဍှပ်ဆွဲလိုက်သည်၊ဇော်ထွန်းသည်
လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းလိုက်ရာလက်နှစ်ဆစ်ခန့်တိုးဝင်
သွားပြီးစောက်ရည်ကြည်လေးများဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊အထာကျွမ်းသောဇော်
ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ခံချင်နေပြီကိုသိလိုက်သောကြောင့်သူမ၏ထဘီကိုခါးလည်အထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီးဖြူ
ဖွေးသွယ်လျသောပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကားလိုက်ရာဖောင်းဖောင်းအိအိစောက်ဖုတ်လေး၏
အလယ်ရှိအကွဲကြောင်းလေးမှာပြဲအာသွားပြီးအတွင်းသားနီနီရဲရဲလေးများကိုပါတွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်၊စော
က်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ထိပ်ရှိစောက်စေ့နီနီလေးမှာတော့ဆတ်ကနဲ။ဆတ်ကနဲ
ထောင်ထနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏ပေါင်ကြားထဲသို့ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးသူမ၏
ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့ခွတင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်သူ၏လီးဒစ်ကြီးဖြင့်ပြဲအာနေသော
စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လေဋာက်အထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင်
သည်သူမ၏ဖင်လေးကိုမောက်ကြွရင်းလူးလိမ့်နေလေသည်၊ထိုကဲ့သို့စိုးမိုးခိုင်ထကြွလာသောအခါ
မှဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာပြဲအာနေသောစောက်ဖုတ်အဝလေးတွင်တှေု့
အသာဖိသွင်းလိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်ကလည်းသူမ၏သွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုတတ်နိုင်
သမဋဖြဲကားလျက်ခါးကိုကော့ပေးနေမိလေသည်၊ထိုအခါတွင်ဇော်ထွန်း၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီး
ကြီးသည်သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားလေသည်၊အပျိုစင်လေးဖြစ်သော
စိုးမိုးခိုင်သည်ကြီးမားသောလီးကြီး၏ဒစ်ကိုမခံနိုင်သောကြောင့်ပါးစပ်မှညည်းတွားလိုက်မိလေ
သည်၊
“အား နာတယ်ကိုဇော် ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ အား အဟင့်ဟင့် ။ မလုပ်ပါနဲ့တော့
ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးနာတယ် ။ အား”
“နဲနဲလေးပါစိုးရယ် ။ ခဏတေတာ့အောင့်ခံနော် ။နောက်ကျရင်မနာတော့ပါဘူး ။တဖြည်းဖြည်းနဲ့
ခံလို့ကောင်းလာမှာပါနော်”
ဇော်ထွန်းကချော့မော့ပြောရင်းစိုးမိုးခိုင်၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်သည်၊လက်နှစ်ဖက်
ကလည်းလုံးကျစ်တင်းမာနေသောနို့လေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ဍှစ်ပေးလိုက်သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်
စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့မချိမဆန့်ဝင်လာသောလီးကြီး၏ဒစ်ကြောင့်နာကျင်မှုကတစ်မျိုး။အပေါ်
ပိုင်းတွင်ဇော်ထွန်းကနှိုးဆွမှုကြောင့်ခံစားနေရသောအရသာကတစ်မျိုးဖြင့်အကောင်းအဆိုးနှစ်မျိုး
ကိုခံစားနေရလေသည်၊နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးနှစ်ခုမှာနီရဲနေကာဇော်ထွန်း၏တံတွေးများဖြင့်
စိုစွတ်နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ခုကိုပွတ်ချေပှေုးကျန်
နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကိုမူပါးစပ်ဖြင့်စုပ်လိုက်။စို့လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့သီး
ခေါင်းလေးများကိုလဋာဖြင့်လျက်လိုက်။သွားဖြင့်ကိုက်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်အောက်
ပိုင်းကနာကျင်မှုများကိုမေ့လျော့လာပြီးကာမစိတ်များပိုမိုထကြွလာလေတော့သည်
“ကိုဇော်”
“ဘာလဲစိုး”
“နဲနဲသွင်းကြည့်ပါလားဟင်”
“အင်းလေ ။ ဒါဆိုစိုးနာရင်နဲနဲအောင့်ခံနော်”
စိုးမိုးခိုင်ကသွယ်လျသောပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကိုဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးသို့ကပ်သွားသည်အထိ
ဖြဲကားပေးလိုက်သောအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်ဖိသွင်းလိုက်သည်၊ထိုအခါ
တွင်ဇော်ထွန်း၏လီးကြီးသည်စိုးမိုးခိုင်၏စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်မြုပ်ဝင်
သွားလေသည်၊
“အင့် အင့် အီး အ”
စိုးမိုးခိုင်သည်ပြင်းထန်သောနာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသော်လည်းအံကိုကြိတ်လျက်တောင့်ခံ
နေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကအံကိုကြိတ်လျက်လက်သီးကလေးဆုပ်ကာကြိတ်မှိတ်ခံ
နေသည်ကိုကြည့်ရင်းလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ခါးလေးကိုဖက်ကာခပ်နာနာလေးဖှိုဆောင့်သွင်း
လိုက်လေသည်၊ထိုအခါဖောက်ဟူသောခပ်တိုးတိုးအသံတစ်ချက်နှင့်အတူစိုးမိုးခိုင်၏ညည်းညူသံ
ကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ထိုအသံသည်သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲမှအပျိုေÕမးပေါက်သွားသောကြောင့်
ထွက်ပေါ်လာသောအသံဖြစ်သည်ကိုဇော်ထွန်းသိလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လည်းမခံမရပ်နိုင်
အောင်နာကျင်သွားသောကြောင့်ယောငှ်ုအော်လိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူ၏လီး
ကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့အဆုံးထိဆောင့်ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင်
လွန်းသောဝေဒနာကြောင့်အံကိုကြိတှ်ုခံနေသော်လည်းဇော်ထွန်း၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအတင်းတွန်း
ကန်ထားမိလေသည်၊
“အား ကိုဇော် နာတယ် ။ နာတယ် ။ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ တော်ပါတော့ ။ အဟင့်အဟင့်”
ဇော်ထွန်းသည်သူ၏လီးကြီးကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့အဆုံးထိထိုးသွင်းလိုက်ပြီး
နောက်ဆကှ်ုမလှုပ်ရှားသေးဘဲနို့နှစ်လုံးကိုသာကိုင်တွယ်ဆော့ကစားရင်းသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို
ဖျစ်ဍှစ်ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်၊ထို့နောက်သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကိုလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက်
သွားဖြင့်မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်နှင့်လုပ်နေလေသည်၊ထို့အပြင်နို့အုံဖောင်းဖောင်းလေးနှစ်ခုကို
ပါလဋာဖြင့်လျက်ပေးလိုက်။ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးလိုက်နှင့်ဆွပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်နာကျင်မှု
ကိုမေ့ပျောက်ကာအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်အောက်မှနှေုဖင်နှစ်ခြမ်းကိုအစွမ်း
ကုန်ဖြဲကားရင်းခါးကိုအပေါ်သို့ကော့ထိုးနေလေသည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကသူ၏လီးကြီးကိုတစ်
ဝက်ခန့်အထိဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက်အဆုံးထိပြန်လည်ဖိသွင်းလိုက်လေသည်၊စိုးမိုးခိုင်၏စောက်
ပတ်လေးသည်ကြီးမားသောလီးတန်ကြီးကိုငုံထားရသောကြောင့်အစွမ်းကုန်ဖောင်းကြွနေလေ
သည်၊ထို့အပြင်စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့အဆုံးထိတိုးဝင်လာသောလီးကြီးကြောင့်အောင့်သလိုလို။
နာသလိုလိုနှင့်ခံစားရလေသည်၊ဇော်ထွန်းကလည်းသူ၏လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်လိုက်။
အဆုံးထိအောင်ပြနှ်ုဖိသွင်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်လီးကြီးဝင်လာတိုင်း
အောင့်သွားသောကြောင့်ခါးကလေးကော့သွားလိုက်။လီးကြီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တိုင်းစောက်ပတ်ထဲ
တွင်ဟာတာတာနှင့်ခံစားလိုက်ရသောကြောင့်ဇော်ထွန်း၏ကျောပြင်ကြီးကိုအားမလို။အားမရသိုင်း
ဖက်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေလေသည်၊အရည်ကြည်များလည်းပိုမှိုစိမ့်ထွက်လာသောကြောင့်လီးကြီးဝင်
ထွက်တိုင်းစောက်ခေါင်းသံများပါပေါ်ထွက်နေလေသည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်တဖြည်းဖြည်းနှင့်အရသာ
တွေ့လာသောကြောင့်ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကိုရင်ဘတ်နှင့်ကပ်နေအောင်အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးရင်း
ခါးကိုပါေÕမာကှ်ုကော့ထိုးပေးလေသည်၊ဇော်ထွန်းကလည်းအရှိန်ရလာသောကြောင့်သူ၏လီးကြီး
ကိုစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့အားကုန်ဆောင့်သွင်းနေလေသည်၊
“အား ကိုဇော် ဆောင့် ဆောင့် ။ တအားဆောင့် ။ အအ အား ။ အား ကောင်းလိုက်တာ
ကိုဇော်ရာ ။ အဟင့် အအအား”
စိုးမိုးခိုင်သည်ပြီးခါနီးလာသောကြောင့်အားမလို။အားမရဖြစ်လာကာဇော်ထွန်း၏ခါးကိုလက်
နှစ်ဖက်ဖြင့်တအားဆွဲဖက်ရင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအတင်းဖြဲကားပေးနေလေသည်၊ထို့အပြင်ဖင်ကို
ကော့ေÕမာကှ်ုစကောဝိုင်းသလိုလုပ်လိုက်။ဘယ်ညာရမ်းလိုက်နှင့်လုပ်နေသောကြောင့်ဇော်ထွန်း
သည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းကောင်းသည်ထက်ကောင်းလာသဖြင့်သူမ၏မို့ဖောင်းသောနို့အုံဖွေးဖွေး
လေးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုငှ်ုနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်းအားပါးတရဆောင့်လိုးနေလေ
သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့တိုးဝင်နေသောဇော်ထွန်း၏လီးကို
တဆတ်ဆတ်ဍှစ်ပေးရင်းအရည်များတရဟောစိုရွှဲကျလာကာတစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လျက်တစ်ချီ
ပြီးသွားလေတော့သည်၊ဇော်ထွန်းသည်လည်းလိုးရင်းလိုးရင်းသူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့သုတ်
ရည်များကိုအားကုန်ပန်းထည့်ကာငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်၊ထို့နောက်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်၏
စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်သူ၏လီးကြီးကိုထိုးသွင်းထားရင်းနှစ်ယောက်စလုံးအမောပြေသည်
အထိနေလိုက်သည်၊အတန်ကြာသောအခါမှဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းမှသူ၏
လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှထသွားလေသည်၊ထို့နောက်ဖန်ခွက်နှစ်လုံးတွင်ခပ်ဍိုဍို
ဆေးရည်ကိုလက်နှစ်လုံးခန့်စီထညှ်ု့စိုးမိုးခိုင်ကိုအသာပွေ့ထူလိုက်ရင်းပေးလိုက်သည်၊
“ဘာတွေလဲဟင် ။ စိုးမသောက်ချင်ဘူး”
“ကိုဇော်လည်းသောက်မှာပါစိုးရယ်”
ဇော်ထွန်းကမော့သောက်ပြလိုက်သည်ကိုကြည့်ရင်းစိုးမိုးခိုင်လည်းသူမ၏လက်တွင်းရှိဖန်
ခွက်ထဲမှဆေးရည်ကိုမော့သောက်လိုက်သည်၊တစ်ကိုယ်လုံးပူရှိန်းသွားသလိုအားပြည့်လာသည်ဟု
ခံစားလိုက်မိလေသည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေရာမှကုတင်အောက်မှထဘီကို
ဝတ်ရန်ကောက်ယူလိုက်သည်၊ထိုအခါဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်၏အနားသို့ကပ်သွားပြီးထဘီကိုင်ထား
သောသူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကိုအသာဆုပ်ကိုင်လျက်ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်သူမ၏ကိုယ်လုံး
လေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ပြီးပါးကလေးကိုအသာအယာနမ်းလိုက်သည်၊
“ထဘီဝတ်ပါရစေဦးကိုဇော်ရယ်”
“ဝတ်တာပေါ့စိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးမှာပေနေတာတွေကိုသုတ်ပေးပါဦး”
“ဟင်း ။ ရှက်လိုက်တာ”
စိုးမိုးခိုင်ကပြောရင်းပျော့ခွေနေသောဇော်ထွန်း၏လီးကိုသုတ်ပေးလိုက်သည်၊
“ကဲ သုတ်ပေးပြီးပြီ”
“စိုးစောက်ဖုတ်မှာပေနေတာကိုလည်းကိုဇော်သုတ်ပေးမယ်နော်”
ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကသူမ၏ထဘီကိုယူကာအတင်းသုတ်ပေးနေလေသည်၊ဇော်ထွန်းသည်
အကြံနှင့်အချိန်ဆွှုဲသုတ်ပေးနေခြင်းဖြစ်လေသည်၊သူတို့နှစ်ယောက်သောက်ခဲ့သောဆေးရည်
သည်တန်ဖိုးကြီးသောကာမအားတိုးဆေးဖြစ်လေသည်၊အတန်ကြာသောအခါစိုးမိုးခိုင်သည်လူရော
စိတ်ပါလန်းဆန်းလာဏ္ဍုံသာမကတစ်ကိုယ်လုံးပူနွေးလာပြီးစောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းယားကျိကျိနှင့ခ်ံ
ချင်စိတ်ပေါ်လာပြန်လေသည်၊ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းကထဘီနှင့်မသုတ်တော့ဘဲစောက်ဖုတ်ကို
လက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေသည်ကိုငြိမ်ခံနေလိုက်လေသည်၊သူမ၏နို့အုံလေးများကိုပွတ်သပ်
ဆုပ်ချေနေသည်ကိုလည်းသာယာနေမိသည်၊ဇော်ထွန်း၏ပေါင်ကြားသို့ကြည့်လိုက်မိသောအခါ
ပျော့ခွေနေသောလီးကြီးမှာပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်သူမကို
နောက်တစ်ချီတော့ထပ်လိုးမည်ဟုသိလိုက်လေသည်၊ထို့ကြောင့်မြန်မြန်လိုးလိုက်လဋင်မိမိ၏ခံချင်
စိတ်ပြေသွားမည်ကိုသိသောကြောင့်စိုးမိုးခိုင်ကမိန်းမဉာ%်ဖြင့်စကားစလိုက်သည်၊
“ကိုဇော်ရယ် ။ စိုးမနေတတ်တော့ဘူး ။ မကလိပါနဲ့တော့။ စိုးကိုဒါလောက်လိုးရရင်ကျေနပ်
ရောပေါ့ ။ စိုးပြန်တော့မယ်”
“မပြန်ပါနဲ့ဦးစိုးရယ် ။ ကိုဇော့်လီးကြီးထောင်နေတာကိုမတွေ့ဘူးလား ။ တစ်ချီလောက်တော့
လိုးပါရစေဦးကွယ်”
“စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလားဟင် ။ ခုနကလဲတစ်ခါလုပ်ထားပြီးပြီ”
“ချစ်လို့ပါကွယ် ။ စိုးမနာဘဲနဲ့သက်သက်သာသာဖြစ်အောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ကဲ ဒါဖြင့်ရင်လည်းမြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်နော်”
ဇော်ထွန်းကစိုးမိုးခိုင်ကိုကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သို့ကျောပေးထိုင်ခိုင်းပြီးသူကသူမနှင့်မျက်နှာ
ချင်းဆိုငှ်ုခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်စိုးမိုးခိုင်ကိုသူ၏ပေါင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်ခိုငှ်ုးသူမ၏
ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ခါးနောက်တွင်ဖြဲကားထားလိုက်သည်၊ပေါင်များဖြဲထားသောကြောင့်ပြဲ
အာနေသောသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင်သူ၏လီးကြီးကိုတေ့လိုက်ပြီးသူ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူမ၏
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ထို့နောက်နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်အထက်ပိုင်းများကိုနောက်
သို့လှန်လိုက်သောအခါတင်ပါးများကိုရှေ့သို့တိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွှာုးတေ့ထားသောလီးတန်ကြီး
သည်စောက်ဖုတ်ထဲသို့တိုးဝင်သွားလေသည်၊ထို့နောက်ရှေ့သို့ရင်ချင်းအပ်အောင်ထိကပ်လိုက်
သောအခါစိုးမိုးခိုင်၏ဖင်သားများသည်နောက်သို့ဏ္ဍေွ့သွားပြီးစောက်ဖုတ်အတွင်းမှလီးကအပြင်သို့
ပြန်ထွက်လာလေသည်၊ထို့နောက်အနောက်သို့လှန်ချလိုက်သောအခါပြနှ်ုတိုးဝင်သွားလေသည်၊
ွှသို့ဖြင့်ဇော်ထွန်းကအောက်မှနှေုလှုပ်ကစားပေးနေရာစိုးမိုးခိုင်သည်အပေါ်မှအားမစိုက်ရဘဲ
ပုခက်စီးနေသကဲ့သို့ခံစားရပြီးမိမိ၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့လီးကြီးဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသော
ကြောင့်အချက်ကျကျပွတ်တိုက်နေသောအရသာကိုလည်းအပြည့်အဝခံစားနေရလေသည်။
ဇော်ထွန်းကသူမ၏စိတ်များပိုမိုထကြွလာစေရန်မကြာခဏ နို့ကိုစို့ပေးလိုက်။ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်။တစ်
ကိုယ်လုံးနမ်းလိုက်နှင့်လုပ်ပေးနေပြန်ရာစိုးမိုးခိုင်သည်ဇော်ထွန်း၏ကျော်ကိုပြန်လည်သိုင်းဖက်ရင်း
တဟင်းဟင်းဖြစ်လာလေတော့သည်၊ထိုပုံစံသည်ဇော်ထွန်းအတွက်အားမရသလိုစိုးမိုးခိုင်အတွက်
လည်းကျေနပ်မှုအပြည့်အဝမရစေသောကြောင့်ဇော်ထွန်းသည်စိုးမိုးခိုင်ကိုနောက်သို့အသာလှန်ချ
လိုက်ပြီးဆင်းထားသောခြေထောက်များကိုဒူးထောက်အနေအထားသို့ပြောင်းယူလိုက်သည်၊ထို့
နောက်စိုးမိုးခိုင်၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ၏ပုခုံးပေါ်သို့ထမ်းတင်လိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်သော
အခါစိုးမိုးခိုင်၏တင်ပါးများသည်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်သည်လည်းပိုမိုတင်းမာလာလေ
သည်၊စိုးမိုးခိုင်သည်လီးတန်ကြီးကအပေါ်စီးမှစောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေ
သည်ကိုတွေ့နေရသောကြောင့်ပှိုစိတ်ကြွလာသလိုဇော်ထွန်းသည်လည်းလီးကိုထိုးသွင်းလိုက်
သောအခါပြားကပ်သွားသောစောက်ဖုတ်နှင့်လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါဖောင်းကြွတက်လာ
သောစောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်းပှိုမဏ္ဍိုးမဏ္ဍွဖြစ်လာလေသည်၊ထို့ကြောင့်ပါးစပ်မှပြောရင်းအားရပါးရ
ဆောင့်လိုးလေတော့သည်၊
“စိုး ။ ကိုဇော်အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်”
“ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
“အင့် အဟင့် ။ အအ ။ ကိုဇော်ရယ် စိုးကိုမသနားတော့ဘူးလား”
“စိုးနာလို့လားဟင်”
“နာတော့သိပ်မနာဘူး ။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်ကျရင်အောင့်သွားတယ်”
“ခဏ လေးပါကွာ ။ အစမို့လို့ပါ ။ ကိုဇော်မအောင့်တော့အောင်လုပ်ပေးပါမယ်”
“ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကိုဇော်ရယ် ။ စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်”
“စိတ်မပုပါနဲ့ကွယ်”
ထို့နောက်ဇော်ထွန်းကစကားမပြောတော့ဘဲအားကုန်ဆက်လိုးလေတော့သည်၊စိုးမိုးခိုင်
သည်လည်းအောင့်တာပျောက်သွားပြီးအရသာတွေ့လာလေတော့သည်၊ထို့ကြောင့်ဇော်ထွန်းက
ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုအစွမ်းကုန်ပင့်မြှောက်ပေးနေမိလေသည်၊
“အင့် ဟင့် ။ ကိုဇော် ။ ဆောင့်ဆောင့် ။ အအ ။ ဆောင့်လေ ။ စိုးခံနိုင်ပါပြီ ။ အင့်အင့်အင့်”
“ဘွပ် ဘွပ် ဖတ် ဖတ် စွပ် စွပ်”
“အား ။ အင့်အင့် ။ အအ ။ အိ ။ အင်းဟင်း ။ အအ ။ အား ။ဟင်း ဟင်း”
ဇော်ထွန်းသည်လည်းအသက်ဏ္ဍှူသံပြင်းလာသလိုဆောင့်ချက်များကလည်းပှိုပြင်းထန်လာ
လေသည်၊ထို့အတူအနှုတ်အသွင်းလည်းပှိုမြန်ဆန်လာသလိုစိုးမိုးခိုင်၏အကော့အပင့်။အလှုပ်
အယမ်းကလည်းပှိုမြန်လာလေသည်၊တစ်ခ%အကြာတွင်တော့နှစ်ဦးစလုံးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်
ခါရင်းတစ်ဦးကိုတစ်ဦးတင်းကြပ်စွာဖက်ကာပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်၊ထို့နောက်တစ်ဦးနှင့်တစ်
ဦးဖက်လျက်သားငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။ ။
Comments
Post a Comment